Pijnlijk herkenbaar....

Ook ik groeide op in kindertehuizen, internaten,

gast- en pleeggezinnen.

Wanneer ik naar dit meisje kijk, zie ik mezelf.

Verdriet, wanhoop en onbegrip....

Wat doet het met je als je opgroeit in kindertehuizen?

Een onderhuids portret van binnenuit. Dat meldt VPRO.

Alicia is één jaar oud als ze uit huis wordt geplaatst.

Via een pleeggezin komt ze op vijfjarige leeftijd terecht in een kindertehuis.

Wanneer ze negen is, zit ze daar nog steeds,

in afwachting van plaatsing bij een nieuw gezin.

Dit is het moment waarop de documentaire Alicia begint.

De film volgt drie jaar lang het dagelijkse leven van het meisje,

observerend en dicht op de huid gefilmd.

Hoop, verwachting, onmacht en het effect

van een gebrek aan perspectief, zijn direct invoelbaar.

Dreigt ze hierdoor te ontsporen of is de kijker getuige

van een onontkoombare geschiedenis die zich herhaalt?

Wie beslist er over Alicia’s lot en toekomst?